His.

Alfa Watahy Zimy, MG

Z ciemności nagle niczym burza wyrósł ogromny punkt światła. Klik. Staroświecka lampka zajarzyła się światłem. Siedział przy niej czarno-żółto-pomarańczowy wilk, o długiej gęstej sierści. Jego ciało obejmowała słaba, kolorowa poświata. Samiec odchrząknął cicho i otworzył swe usta aby wypowiedzieć parę niezbędnych słów.
- Kim jestem, wędrowcze? A może kim ty jesteś? No dobrze, dziś twój szczęśliwy dzień bowiem humor mi sprzyja! Zacznijmy od początku... Na imię mi His. Co ono oznacza? On. Ten. Czyli właściwie nic. Jak widać, jestem dorosłym samcem z krwi i kości. Jestem tu od niedawna toteż nie mam ani rodziny, ani przyjaciół, ani partnerki... Nikogo. Ha! Już nie jestem nikim... Jestem kimś ważnym! Bardzo! Alfą swej watahy! Jak to mawiają 'Obelgi i niezainteresowanie prowadzą wzwyż!' Charakter? Oburzający i gburowaty. Chłodny i bezmyślny niczym zamieć śnieżna... Trochę głupi i niepojęty. Co więcej? Arogancki, wredny, niepoprawny, bez skrupułów i manier. Ha? Nadal chcesz ze mną rozmawiać? Uparty jesteś. Powiem Ci więc w sekrecie, że potrafię też być miły i ciepły niczym radość ze świąt. Naturalne więc, że należy do watahy Zimy. Co? Przecież widzisz moje znaki szczególne! Wyróżniają się od reszty czarnego futra! No ba, że to mój ogon i grzywka! Póki co jestem trochę biedny... Mam 0 talarów i 220 punktów doświadczenia. Moja poświata jest różnobarwna jak zresztą widać... Pomarańczowo-czerwona. Tak, tak mam skrzydła. Czemu miałbym nie mieć? Tak, tak lotne! Czego ty tu jeszcze chcesz? Historii? O nie złotko. Tego Ci nie powiem. Czemu? Bo nie pamiętam! Dlaczego? Bo jestem leniwy i tyle! Powiem Ci coś... No słuchaj! Jak to mawiają 'Każdy jest reżyserem własnego życia'. Nie rozumiesz? Po prostu moja historia jeszcze nie została skończona... A skończy się dopiero wraz z moim życiem...
Stara lampka zgasła, w oddali słychać było kroki. Wróbel odszedł. Odszedł i nawet się nie pożegnał. Taki już miał ten swój arogancki zwyczaj...